Ogarnęłam wojtusiowy grajdołek.

Dokupiłam kolejne  pudełka, gdyż wiem że pojemniki, koszyki bardzo ułatwiają synkowi utrzymanie porządku.

Podobnie jest z zabawą...nadmiar przedmiotów nie przytłacza.

Powinnam przyklasnąć w dłonie , gdyż  popularność ,,Zygzaka,, nieco przygasła.

Aktualnie na ,,tapecie,, są pociągi i samoloty.

Dzięki tym pierwszym mam nieco utrudnione śmiganie z odkurzaczem. 

Zazwyczaj rano dostaję przykazanie

,,Mamo tylko mi nie rozwal torów jak będę w przedszkolu...i nie baw się sama...pobawisz się ze mną ,,

Oł jeee!  ;)

Pomału zaczynam rozglądać się za prezentami mkołajkowymi. Lubię gdy są przemyślane.

Podpytuję dzieci co im w sercu gra, zanim w oczach zacznie odbijać się reklama , której w dzisiejszych czasach trudno uniknąć.

Tradycyjnie w listopadzie przygotuję dla Was wpis o świątecznych książeczkach, ale niech tylko dotrwam do pierwszego listopada ;)

Kiedy zaczynałam blogowanie, zamieszczałam głównie posty wnętrzarskie.

To dziwne, ale teraz czuję pewien dyskomfort, wgrywając zdjęcia naszych kątów.

Niewiele się zmienia, tak jak wspominałam kolor ścian po malowaniu podobny do poprzedniego.

W nowe trendy się nie wpisuje.

 Aranżując przestrzeń wraz ze zmieniającymi się porami roku, staram się wykorzystywać  bibeloty które posiadam. Niekiedy  na targu staroci, wpadnie mi w ręce jakaś ,,nowość,, co tak naprawdę  ,,nowością,, jest tylko dla mnie .

Czasem niszowa marka zachwyci wzornictwem, detalami produktu...no i wtedy wracam do punkt wyjścia-gdzie ja mam to postawić ?

Tak pokrótce wygląda moja, domowa filozofia ;)

Jednak nadal wierze, że kiedyś zamieszkam w wymarzonym miejscu.

Salonowa galeria wzbogaciła się o kolejne fotografie.

Poniżej mój rodzinny dom.

Niech Wam wyobraźnia podpowie, jaki strych znajdował się pod tym mansardowym dachem.

W planach mam jeszcze oprawienie kilku zdjęć, uzupełnię nimi tą lukę po prawej stronie.

Tegoroczna jesień z nutką pomarańczy.

Nie mogło obyć się bez przekwitniętego clematisu.

Faktura tej rośliny przywołuje mi na myśl pajęczynę pokrytą kurzem.

Na szafie składzik z pamiątkami.

Kilka tygodni temu dostałam  (ku rozpaczy męża) kolejną walizkę vintage.

Zapowiedziałam, że jak będę spotykać się z jego strony z brakiem poszanowania dla moich zainteresowań,

 przynajmniej będę miała go w co spakować ;)

Na stole szybka dekoracja zrobiona z miechunki.

Zazwyczaj podobne kompozycje powstają podczas porządków i często są zapalnikiem do tworzenia bardziej przemyślanych form. 

Jestem pewna że świetnie wyglądał by wianek udekorowany w ten sposób.

Chwilowo ściągnęłam z okien przepastne sztory.

Pokój zyskał -jest jasno i ,,lekko,,

Tekstylia w szarości odpowiednia kontrastują z kolorami jesieni.

Pozdrawiam Was ciepło i życzę udanego dnia.

Podobno dziś ma być piękna pogoda!

W sobotę rano wpadłam na pomysł, by zorganizować Wojtkowi ,,pomarańczowy dzień,,

I tu potwierdza się teza -by pobawić się w ten sposób,

 nie są potrzebne, szeroko zakrojone przygotowywania.

Zaczęliśmy od pomarańczowego śniadania.

Nic wybitnego. Płatki kukurydziane, są jedynym odstępstwem od reguły.

Kupuję dzieciom słodycze, ale jeśli chodzi o dodatek do mleka, jestem nieugięta.

Na zakupach do kosza trafiają jedynie płatki ,,górskie-owsiane,, żytnie, musli, ewentualnie granola.

Po śniadaniu, zajęłam się domowymi obowiązkami. 

Wojtuś w tym czasie oglądała na TVP abc, ,,Pamiętnik Florki,, i ,,Domisie,,

Akurat w ostatniej bajce przejawiał się temat dyni, ciasta dyniowego, więc scenariusz na kolorowy dzień nasunął się sam.

Musiałam unieruchomić chłopca, by wyschły umyte podłogi. 

Zabraliśmy się za zajęcia plastyczne. 

,,Na tapecie,,-wiewiórka

,,Ściąga,, z przedszkola wisiała na tablicy.

Basia w całej okazałości.

Chłopcu tak spodobało się wycinanie, że zaczął konstruować samolot.

W tym czasie zajęłam się podpiekaniem warzyw do obiadu.

 Pomarańczowa dynia w roli głównej.

Pomarańczowy odrzutowiec ...gdyby ktoś miał wątpliwości.

Kiedy chłopcu znudziło się klejenie, przydreptał do kuchni z okrzykiem ,,ja ci pomogę,,

Mamom nie muszę tłumaczyć co to oznacza ;)

W kuchni rządziliśmy w trójkę. Ola zrobiła dla każdego porcję ,,sałatki piękności,,

Jabłko-mango-banan-marchewka-nasiona chia.

Poszliśmy z Wojtkiem na spacer, szukać pomarańczowych liści. Oczywiście na jednym kolorze się nie skończyło - wszystkie piękne.

Dodatkową atrakcję był pan , który robił zdjęcia za pomocą drona.

Z parku wróciliśmy zziębnięci. Dla każdego herbatka z cytrynką w ulubionym kubku.

Dodatkiem (pomarańczowe) ciastko klonowe - nie polecam.

Smakowało jak słodkie wióry.

Przygotowywałam obiad i ciasto na bułeczki.

Wojtek odrysowywał przyniesione ze spaceru liście.

Na obiad zupa z pieczonej dyni. 

Pamiętam że przed laty, któraś z moich czytelniczek poleciał mi ten przepis i pozostałam mu wierna.

Osobiście wolę wersję ze słodką śmietaną ( nie przepadam za mlekiem kokosowym)

Szczegóły znajdziecie tu

Po obiedzie pokazałam chłopcu w jaki sposób zasuszyć liście.

Ku naszej uciecze, w słowniku znaleźliśmy kilka zeszłorocznych okazów.

Grzegorz wrócił z pracy i postanowiliśmy pojechać w teren,

 później odwiedzić rodzinę.

Oczywiście nie z pustymi rękoma...cebularze też wpisały się w pomarańczowy dzień.

A na polu dynie...jedna większa od drugiej.

Wojtuś porównywał wielkości, faktury...no atrakcja się udała ;)

Pogoda była nieprzewidywalna, ale udało się zaczerpnąć świeżego powietrza.

Słoneczniki o tej porze ?

Zagadka- gdzie jest Wojtek?

Na to bym nie wpadał.

Wojtkowi wyobraźnia podpowiedziała, żeby z kolb kukurydzy wymyślił silniki odrzutowe.

Biegał tak zaopatrzony po polu i udawał samolot ;)

Po powrocie od cioć i wujków, był czas na książkę.

Ponadczasowa ,,Kozucha Kłamczucha,, 

Wcześniej mieliśmy oglądać  ,,Króla lwa,, jednak doby nam zabrakło.

P.s. Nadal szukamy ,,skarbu,, ;(