Kochani!

Dziękuje Wam za miły odzew i wszystkie komentarze pozostawione pod poprzednim postem. Nawet nie wiecie ile radości dały mi Wasze dowody sympatii. Być może to naiwne, ale czuje tę dobra energie którą wysyłacie do nas.

Na nowo chce mi się publikować i mam nadzieję, że ten rok niesie ze sobą wiele inspiracji.

Zatem jesteśmy nadal w stałym kontakcie ;)

Chodź dla wielu z Was, choinka pozostała już bladym wspomnieniem, to z naszą ,,gwiazdą wieczoru,, pożegnaliśmy się w ubiegły weekend. Tradycja głosi, że do 2 lutego można bezkarnie wyśpiewywać kolędy i cieszyć się błyskotkami. Co prawda do końca miesiąca jeszcze kilka dni, ale bożonarodzeniowe precjoza już popakowane w puszkach po ciasteczkach. Mam do nich słabość tz, bardziej do puszek, niż do słodyczy :)

Kiedy przed Wigilią pojawiają się w sklepach blaszane cuda, dostaje małpiego rozumu. Teraz chociaż znalazłam dla nich odpowiednie zastosowanie.

Aż dziw, ile się tego nazbierało przez lata. Mam plan by w przyszłe święta przełamać schematy i ubrać choinkę troszkę w innym stylu, mianowicie vintage. Kolorowe bombki, światełka, wiekowe ozdoby i obowiązkowo włos anielski.

Nie wiem co na to reszta rodziny, ale jak będą niezadowoleni (a znajdzie się miejsce) to choinki będą dwie, albo nawet trzy!

 Mając na uwadze niechęć męża do brokatu, ten będzie najbardziej zachwycony z pomysłu.

Tak wiem, że zapewne wolelibyście zobaczyć wiosenne kwiatki, ale podobno miało być życiowo i domowo ;)

Kiedyś bardzo lubiłam puzzle, zwłaszcza te z dużą ilością elementów. Całkiem niespodziewanie, na jednej z wyprzedaży wpadała mi w ręce układanka w pięknej puszce (a jakże!)

Kupiłam w dowód tego, że człowiek z wiekiem dziecinnieje.

Wieczorny relax ostatnich dni.

Ukończone dzieło.

Oprócz ćwiczenia półkuli, spijamy resztki ze spiżarni. Oczywiście alkoholizujemy się w przyzwoitych proporcjach.

Kieliszek naleweczki jeszcze nikomu nie zaszkodził, a mąż produkuje kolejne mikstury.

Grzesiek podczas ostatniego spaceru przypomniała sobie o nalewce świerkowej.

Przełom stycznia i lutego to najlepszy moment na jej produkcję.

Pdobno działa wykrztuśnie i idealnie koi nerwy, chodź ja na ten temat mam zgoła inne zdanie.

 Na mnie większość domowych trunków działa rozweselająco ;)

W lesie małe ożywienie i błoto takie, że można się zapaść po kolana.

Są świerki, będzie macerat!

NALEWKA ŚWIERKOWA

Sposób wykonania nalewki jest bardzo prosty.

Należy szklankę igieł drobno posiekać i zalać taką sama ilością czystej wódki.

Całość szczelnie zakręcamy w słoju i czekamy półtora miesiąca na efekt finalny.

Po tym czasie macerat przecedzamy przy użyciu np. filtra do kawy.

Jeśli macie ochotę poczytać o właściwościach świerku, koniecznie zajrzyjcie na stronę dr. Henryka Różańskiego. Dla mnie to jeden z największych autorytetów w dziedzinie fitoterapii klik

Resumując.

 Dzięki staraniom szanownego małżonka nerwy będę trzymać na wodzy.

Przestani mi przeszkadzać niepościelone łóżko Oli i skrzypiące po sąsiedzku drzwi ;)

Zatem byle do wiosny!

Właściwie to słuchając znajomych rodziców powinnam być wdzięczna losowi, że to pierwsza poważniejsza infekcja w tym roku przedszkolnym. Wojtek pomimo tego że, furczy jak traktorek czuje się całkiem nieźle tzn. na tyle dobrze by wymuszać na mnie czynny udział w zabawach. W ruch poszły wszystkie planszówki, układanki i klocki na stanie. W tym tygodniu zdążyłam wcielić się w rolę policjanta, rycerza, leśniczego...ba! nawet złodziejem byłam!
Do końca nie wiem czy to poprawne wychowawczo, najwyraźniej do doskonałej matki mi daleko.
Zresztą coraz częściej dociera do mnie, że idealna rodzicielka nie daje ani samej sobie, ani dziecku prawa do błędu. A wiecie jaka jest tego przyczyna?
My kobiety jesteśmy w stanie wiele przyjąć pod swoim adresem, to że daleko nam do ideału piękna, że uczelni odpowiednich nie skończyłyśmy. Jednak gdy ktoś wbija szpile i zarzuca nam,
 że nie jesteśmy dobrymi matkami.
To nie irytuje, to powala!

Miłość, akceptacja, poczucie bezpieczeństwa nigdy nie mogą być darowane w nadmiarze i patrząc na moje pociechy tego zamierzam się trzymać. Nie zakładam że będzie łatwo, zwłaszcza że mam pod swoim dachem pyskatą nastolatkę i władczego pięciolatka ;)

Tradycyjnie odbiegłam od tematu a dziś miało być o tym, że po zmasowanym ataku zimy, roztopach, kolejnych opadach dopadła nas grypa.

Stan wpółleżenia nie pozwala na wiele. Czytaliśmy, nadrabialiśmy filmowe braki.

Miałam równie czas by pomyśleć o blogu. Trudno mi nawet przywołać wspomnienie, jak ta przygoda się rozpoczęła. To już tyle lat i tak wiele się zmieniło. Zmieniliśmy się my, nasze potrzeby, codzienne priorytety. Wróciłam do archiwalnych wpisów i niektóre z nich czytałam z zażenowaniem. 

Tak Moi Drodzy, nawet był moment zawahania czy nie pożegnać się z Wami(?)

Przyznam uczciwie, zaglądam w statystyki i wiem, że mam spore grono stałych odbiorców. Lubię czytać od Was prywatne wiadomości, to zawsze sygnał że odbijacie przysłowiową piłeczkę i chętnie dzielicie się swoimi przemyśleniami. Z kilkoma z Was jestem w bliższych relacjach i jest to ogromna wartość blogowania.

Stąd moja dzisiejsza prośba (być może zbyt śmiała). Napiszcie proszę co Was przyciąga w to miejsce? Na jakie treści i zdjęcia czekacie? Nie zamierzam pisać ,,pod publikę,,  mam tylko nadzieję, że Wasze wskazówki będą dla mnie sporą motywacją.

Dziękuję za zrozumienie.

 Kochani!

Znalazłam remedium na styczniowa chandrę.

O proszę!

 Mam to ogromne szczęście, że po przejechaniu kilkudziesięciu kilometrów góry zapraszają do zimowego raju. 

Las wygląda m-a-g-i-c-z-n-i-e!

 Jestem przekonana, że każdy z nas ma takie miejsce, wsłuchuje się w muzykę, ludzkie historie i czerpie z tego motywację. To właśnie dzięki takim okolicznością, potrafimy złapać przysłowiowy wiatr w żagle.

Kontakt z przyrodą był dla mnie zawsze ważny i wystarczy chwila za miastem, by zregenerować siły do działania.

Zamykam oczy, mroźny wiatr smaga twarz, krew szybciej pulsuję,

 czuję się integralną częścią świata.

Natura jest idealną metaforą życia i śmierci.

Witamy w naszej bajce!