Mamy upragnione wakacje!

Przepraszam Was ogromnie, że nie odpowiadałam na komentarze, maile.
Siła wyższa-mieliśmy problem z internetem.

Padło nam łącze w najmniej odpowiednim momencie (czytaj) -wówczas gdy córka montowała prezentacje, w ramach niespodzianki dla nauczyciela.

Dobrze, że już wszystko wraca do normy.

Nie będę dziś nadto się rozpisywać, muszę jeszcze zajrzeć do  skrzynki podawczej i aż się boję co tam zastanę...już zaczynam bić  się w pierś.

Dlatego dziś krótko i na temat.

W ubiegłym tygodniu, w szkole Oli odbywały się dni językowe.

Patrze na dzieci które znam od przedszkole i aż nie chce mi się wierzyć,

 że to już taka  młodzież przede mną stoi.

Klasa Oli żegnała wychowawcę i stary budynek szkoły.

Teoretycznie szóstoklasiści zostają w podstawówce, praktycznie klasy przechodzą do starego gimnazjum. Niestety jesteśmy rocznikiem eksperymentalnym. Jako pierwszych dopadła nas reforma sześciolatków, a teraz przyszło nam przecierać szklaki ósmoklasistom.

Ach...dużo by na ten temat pisać

W dniu zakończenia roku szkolnego, Ola współprowadziła apel.

Po przeczytaniu listu od rzecznika praw dziecka, przemówieniach , programie artystycznym, uczniowie rozeszli się do klas, gdzie nastąpiło wręczenia świadectw i wyróżnień.

I tu muszę publicznie pochwalić córkę.

Z ręką na sercu piszę Wam ,że Ola sama zapracowała na nagrodę.

Przychodząc na wywiadówki, niektóre mamy swoimi wypowiedziami wpędzały mnie w kompleksy.

Słuchałam o dopytywaniu, sprawdzaniu...u nas nie ma takiej konieczności.

Olcia pod tym względem jest nad wyraz obowiązkowa.

Czasem podstawiała mi pod nos jakieś zadanie...ale zanim (wertując pół książki) zorientowałam się o co w nim chodzi (niektóre polecenia są tak napisane, że zastanawiam się czy to z dzieci robią idiotów, czy to ja na starość zidiociałam) Ola zabierała zeszyt kwitując poirytowana

-Daj...sama sobie poradzę

No więc radzi sobie ;)

Wojtusiowe przedszkole jest jeszcze czynne kilkanaście dni, ale w ubiegły piątek żegnano starszaków i Panią Sabinkę,  która idzie na zwolnienie.

Ogromnie żałujemy, że nie poprowadzi dalej dzieci, jest naprawdę świetnym wychowawcą, ale rozumiem decyzję i życzę jej jak najlepiej.

Upominek od Wojtka-sowicie ozdobiona laurka ;)

Nie mogło zabraknąć kwiatków...

,,ja też chce jak Olka,,

A teraz należy przeorganizować domowy grafik i cieszyć się słonecznym latem.

Do miłego!

W weekend miałam okazję wykonywać dwa bukiety.

Na pozór kolorystyka, roślinność -podobna.

Jednak technika wykonania i kwiat przewodni użyty w pozostałych dekoracji ślubnych, 

zmieniał nieco charakter wiązanki.

Bukiet Karoliny-wiązany w ręku.

Piwonia i frezje w kolorze fuksji.

Bukiet Oli- wykonany w mikrofonie florystycznym.

z dodatkiem zielonej chryzantemy ,,yoko ono,,

Osobiście nie przepadam za tym kwiatem , ale pannie młodej ogromnie się podobał ;)

Obowiązkowo butonierka dla pana młodego.

Z resztek kwiatów przywiezionych do domu, uplotłam wianek.

Ola wierciła mi o niego dziurę w brzuchu już kilka tygodni.

Wczoraj gdy złapałam oddech po weekendzie, mówię ,,dawaj te niedobitki,,

Żeby to moje dziecko, w takich samych podskokach pokój sprzątało, jak pobiegło po róże ;)

W ten oto sposób, odbyła się mini sesja zdjęciowa, która okazał się dobrym lekarstwem na młodzieńcze kompleksy.

Panna Aleksandra vel rusałka 

Od kiedy zostałam mamą, czerwiec kojarzy mi się z festynami.

Tegoroczne wydarzenie w placówce Wojtka, było jednak wyjątkowe.

A to dlatego, że przedszkole obchodziło 25 urodziny.

Jak przystało na okrągły Jubileusz, nie mogło zabraknąć tortu.

W weekend chłopiec brał czynny udział w pieczeniu.

Najbardziej cieszył się jednak z faktu, że mama i siostra będą mu w tym dniu towarzyszyć.

Mogłabym napisać że od rana, chodź tak naprawdę przygotowania ruszyły pełną parą już od piątku ;)

Przed samą uroczystością stoły uginały się od słodkości.

Uwierzcie na słowo ,że poniżej to tylko mała próbka zdolności cukierniczych rodziców... domniemam że również babć.

Dzieci z przejęciem czekały na swoje występy.

Zwłaszcza najmłodsza grupa, była bardzo zniecierpliwiona.

Same występy poprzedziła uroczysta msza święta, pod przewodnictwem księdza biskupa.

Siostra Dyrektor ( o której muszę wspomnieć) z radością przywitała zaproszonych gości.

W jej drżącym głosie było słychać dużo troski o dzieci, placówkę.

Od lat udowadnia że jest właściwym człowiekiem, na odpowiednim miejscu.
Znam Siostrę prywatnie i wiem, że jest lubiana za swój sposób bycia, obowiązkowość i takie ludzkie podejście do wielu spraw.

Myślę, że rodzice posyłający dzieci do ,,Prezentek,, mają tego świadomość.

Stojąc obok ,,Maczków,, obie z wychowawczynią obawiałyśmy się, 

czy maluszki nie usną (to w naturalnym rytmie ich pora leżakowania).

Wystarczyła jednak intonacja pieśni ,,Pan jest pasterzem moim,, by dzieciak poderwać do gromkiego śpiewu.

Dobrze, że aparat pozwolił mi ukryć wzruszenie.

Po oficjalnej części obchodów, udaliśmy się do przedszkolnego ogrodu.

Tu można było pozwolić sobie na większy luz.

Każda z grup prezentowała ulubionego świętego i dedykowała mu swój taniec.

Czterolatek przebrany za Jana Pawła II z kciukiem w buzi i maluszki przedstawiające hawajski taniec.

Nie do opowiedzenia ;)))

Osobiście obawiałam się jak to będzie z Wojciechem

Podczas prób syn przybrał postawę bojową 

Chłopaki nie chodzą w spódnicach...ja nie będę występować.

Ku mojemu zaskoczeniu, w dniu uroczystości, Wojtuś zachęcony brawami, wywijał ochoczo bioderkami.

Aloha ;)))

Po występach były prezenty dla rodziców, rodzinne zawody.

słodka wyżerka, malowanie twarzy i modelowanie balonów.

Generalnie działo się...nawet nie piszę, o której wróciliśmy do domu ;)

Ten dzień, na długo zostanie w naszej pamięci.

p.s, Wieczorem byłam przekonana że chłopiec padnie jak mucha, a tymczasem przed zaśnięciem zaczęło się

No to teraz powiedz mi mamusiu, jak nazywają się panie kucharki? 

Mamusia w tym dniu wiedziała tylko jak znaleźć drogę do łóżka i jak maluje się na dziecięcych buziach- kotki ;)))