Rozsiadłam się przy komputerze korzystając z chwili, że Wojtek niespodziewanie zasnął, Ola pognała na rowerze i w domu panuje względny spokój. Latem szkoda mi czasu na ślęczenie przed monitorem, zwłaszcza, że ostatnio na brak atrakcji nie narzekamy...i jeszcze te afrykańskie upały wymuszające domowa ewakuację. Do rzeczy...Pragnę zakomunikować że rodzina nam się powiększyła. Bynajmniej nie jest to chrześniak , chrześnica (na tą nadal czekam) ale kolejna psiunia zwana Lolą.
Nie pukajcie się w czoło, to nie ja wpadłam na pomysł by sprowadzić do domu kolejne ,,dziecko,,
(na naszym metrażu trąciłoby to o szaleństwo). Kuzynka męża wzięła na wychowanie czworonoga.
Oczywiście jak to w rodzinie - nowego członka należało powitać. O ile bratanie z sunią Manią odbyło się wcześniej , to Lusia jak na dystyngowaną ciocię przystało , w ogóle nie reagowała na zaczepki małolaty.
Lola i Mania
A tu już trójca w komplecie.
Lusie możecie jeszcze podziwiać w wersji ,,saute,,
Upalne lato wszystkim dało się we znaki. Lusia całe dnie przesiadywała pod komodą. W miarę możliwości zabieraliśmy ją nad rzeczkę i jezioro, by tam zaznała ochłody. Jednak najwyraźniej tych zabiegów było za mało. I tak pewnego dnia uradowany Wojtek wbiega do kuchni i radośnie popiskuje
-Mamo zobacz jak się Lusia ładnie bawi !
Nie ukrywam, że w tym momencie przypomniała mi się scena z pewnej, polskiej komedii, jednak nie komentując niczego podążyłam za synkiem do łazienki. Ten palcem wskazał mi wielce uradowaną sunię pluskająca się w misce. I nic w tej opowieści nie byłoby szczególnego gdyby nie fakt. że kilka minut wcześniej w owej misce, moczyła się wojtkowa bluzka zalana vanishem.
Krzyknęłam - Luśka wyłaź zarazo !
A ta jak nigdy, podniosła wymownie górną wargę pokazując część uzębienia , co bym jej zabawy nie przerywała. No ale jak tu psa w wybielaczu zostawić!
Za pomocą podstępu i ,, jajka niespodzianki,, ( to temat na kolejny post) przetransportowałam Luśkę do brodzika, opłukałam i o dziwo nawet nie wyłysiała...tzn. ,,wyłysiała,, ale z całkiem innego powodu...
Pewnego dnia czmychnęliśmy nad pobliski zalew, rozłożyliśmy kocyk w szuwarach, Wojtek brodził w wodzie zabawiając Lusię. Suczka uradowana w lekkim transie, szczęśliwa że ktoś rzuca jej kamyczki. Obserwujemy z mężem bawiące się ,,dzieci,, kiedy kątem oka dostrzegam parę w średnim wieku niosącą yorka. W pewnym momencie pani przystaje łapiąc za ręka męża i znieruchomiała zagaduje
-Ty to w wodzie to pies?
No kurcze myślałam że wstanę... taka zniewaga.
Już miała dodać , ale ugryzłam się w język
Nie to nie pies - to wydra
***
Post zaczęłam pisać kilka dni temu...
Post zaczęłam pisać kilka dni temu...
To ostatnie zdjęcia które zrobiłam Lusi, zaraz po fryzjerze.
Słodko drzemała. a mój aparat w ogóle jej nie ruszał.
Nic wtedy nie przepowiadało tragedii!
Sunia pomimo swoich 10 lat była wesołym pieskiem, często nawet mylona ze szczeniakiem.
Nikt nie spodziewała się że tego feralnego dnia, podczas wieczornego spaceru, wystartuje jak perszing goniąc kota.
Lusia nigdy nie uciekała, zawsze trzymała się nogi, chętnie spuszczaliśmy ją ze smyczy w miejscach gdzie mogła sobie powęszyć. Zawsze wracała na komendę...
Samochód uderzył ją z ogromną siłą , nie miała żadnych szans. Grzesiek przyniósł ją do domu i kiedy brałam to wątłe ciałko na ręce i spojrzałam w zamglone oczy... wiedziałam że to koniec...
Dzieci rozpaczały w pokoju, a ja głaszcząc ją po łebku pozwoliłam odejść...
To były minuty...
Ktoś powie ...to tylko pies, ale to był nasz, jedyny w swoim rodzaju sierściuch najukochańszy!
Radość Oli kiedy dostała wymarzonego szczeniaczka, wspólne wycieczki, urlopy, święta.
Zamiłowanie Lusi do kąpieli wszelakich..
Popiskiwanie witające nas od samych drzwi ...
Popiskiwanie witające nas od samych drzwi ...
Kiedy wstawałam w nocy nakarmić małego synka zawsze pojawiał się ona...
Była towarzyszem dziecięcych zabaw i powierniczką tajemnic....
Doskonale odgadywałam mój nastrój, pakując się na kolana kiedy byłam smutna....
Doskonale odgadywałam mój nastrój, pakując się na kolana kiedy byłam smutna....
Niepozorna, ale tak bardzo dopasowana do nas...
W dniu w którym zginęła kupiliśmy jej nową obrożę , Wojtuś śmiała się i mówił że
Lusia wygląda teraz jakby miała medal
TAK... TO BYŁ PIES NA MEDAL!
Tyle wspomnień ...
Będzie nam jej bardzo brakować...
