Lekcję historii w Oświęcimiu planowałam od dwóch lat.
Po przebrnięciu przez kilkadziesiąt dokumentów, wspomnień i podań historycznych prześladowało mnie poczucie, że muszę to miejsce odwiedzić.
W aparacie rządowym III Rzeszy obozy koncentracyjne były głównym narzędziem polityki terroru.
Auschwitz to największa fabryka zagłady jaką na gigantyczną skale stworzył hitlerowski reżim.
Z bijącym sercem przekraczałam bramę z cynicznym napisem
,,Praca czyni wolnym,,
To tutaj codziennie wychodzili i wracali więźniowie umęczeni wielogodzinnym wyzyskiem.
Poniżej (po lewej stronie) budynek kuchni obozowej obok którego stała orkiestra składająca się z więźniów.
Wygrywała ona marsze towarzyszące uciśnionym podczas powrotu do obozu po dniu ciężkiej pracy.
Wygrywała ona marsze towarzyszące uciśnionym podczas powrotu do obozu po dniu ciężkiej pracy.
Auschwitz w liczbach
Pierwotnie obóz Auschwitz powstał na terenie dawnych koszar wojskowych.
Aktualnie w niektórych z budynków znajdują się wystawy tematycznie i narodowościowe.
Na początku istnienia obozu więźniowie byli fotografowani (w późniejszym czasie zaczęto osadzonym tatuować numery). Zdjęcia te miały ułatwić identyfikację w razie ucieczki, co było rzeczą prawie niemożliwą.
Poniżej postać Anny Smoleńskiej, harcerki, studentki ASP, autorki znaku Polski Walczącej.
Całe mienie przywożone do obozu było rabowane.
Ekspozycja w Bloku nr 4 pokazuję skalę zbrodni.
Więźniowie po przekroczeniu bram obozu, ogoleniu głów, ubrani
w charakterystyczne ,,pasiaki,, - dla prześladowców stawali się tylko numerem.
Plac apelowy, na którym sprawujący władzę SS-mani sprawdzali stan liczbowy osadzonych i wykonywali publiczne egzekucje.
Budka strażniczka obok placu apelowego.
Fotografia obozowa Rotmistrza Witolda Pileckiego.
Żołnierza AK, współzałożyciela Tajnej Armii Polskiej, więźnia i organizatora ruchu oporu w KL Auschwitz, autora raportów o holokauście,
bohatera który przez rosyjskie władze komunistyczne został skazany na karę śmierci i rozstrzelany. Pośmiertnie uhonorowany Orderem Orła Białego i odznaczony stopniem Pułkownika.
Zwykle przybywający do obozu - osoby starsze, kobiety w ciąży i dzieci byli natychmiast skazywane na śmierć. Tylko nieliczni (np. zakwalifikowani do eksperymentów medycznych )
mogli poczuć się częściowo ocaleni.
Dzieci-niewinność tego świata.
Wnętrze bloku nr 11 zwanym Blokiem Śmierci.
Na ścianach zachowała się oryginalna farba.
W podziemiach Bloku 11 znajdowały się cele i pomieszczenia tortur.
Brama wejściowa między blokiem nr 10 i 11.
Pomieszczenie, w którym skazani na śmierć tuż przed egzekucją musieli się rozebrać.
Ściana straceń.
To tu odbył się dramat ponad 20 000 ludzkich istnień.
Cały teren obozu ogradzała podwójna linia drutów kolczastych, przez które przepływał prąd.
Dodatkowo od strony ulicy wznosił się mur , przy nim co parę metrów wieże wartownicze.
Obozowa architektura.
Dokumenty.
Makieta głównego krematorium.
Prawdziwa fabryka śmierci
Wnętrze komory gazowej w małym krematorium, zachowanym w obozie macierzystym.
Otwór przez który wsypywano Cyklon B
Wnętrze krematorium.
Obóz w Brzezince i główna brama wjazdowa.
Na poniższą rampę od 1944 roku codziennie przybywały pociągi z kilkoma wagonami przepełnionymi średnio po 100 osób.
To tu odbywała się grabież mienia i selekcja.
Fragment obozu KL Auschwitz II Birkenau -zabudowany barakami.
Obszar tego obozu wynosił 175ha.
Wnętrze baraku drewnianego w Brzezince.
Na jednym piętrze pryczy spało średnio 7-10osób.
Po środku biegł ciąg kominowy, zakończony po obu stronach piecami,
które w praktyce i tak nie były czynne.
które w praktyce i tak nie były czynne.
Środek baraku wylany betonem, pod pryczami klepisko które na skutek złych warunków sanitarnych, położenia obozu i pogody zmieniało się w grzęzawisko.
Warunki sanitarne w obozie były potworne. Często prowadziły do rozpowszechniania się robactwa,
epidemii Tyfusu i śmierci.
epidemii Tyfusu i śmierci.
Obozowa latryna.
Ruiny komory gazowej i głównego krematorium w Brzezince.
Niemcy tuż przed wkroczeniem Armii Radzieckiej zacierali ślady.
Międzynarodowym Pomnik Ofiar Obozu.
Mimo wszystko..
,,Uśmiecham się i myślę, że człowiek zawsze na nowo odnajduje człowieka - przez miłość. I że to jest rzecz najważniejsza i najbardziej trwała w życiu ludzkim,,
/T. BOROWSKI/
